Het is altijd fijn gelijk te krijgen, alleen jammer dat het in dit geval zo ellendig lang moest duren. Maar
goed, na bijna anderhalf jaar is de euro van Bart Dewever eindelijk
gevallen: hij stelt vast dat ze nog nergens staan. Misschien zijn wij
in z'n ogen nog altijd die roepers aan de kant, maar hij zal nu toch
moeten toegeven dat men van op de kant blijkbaar een veel klaardere
kijk op de zaken heeft.
De roepers van het Vlaams Blok/Vlaams Belang zeggen al jaaaren dat er
met de Franstalige partijen geen land te bezeilen valt. Dat zij lijden
aan een ziekelijke arrogantie. Dat zij maar niet willen inzien dat men
als vragende partij beter een toontje lager zingt. Dat ze eigenlijk
heel vriendelijk dankuwel zouden moeten zeggen omdat de Vlamingen hun
rekeningen betalen.
Van twee dingen één. Ofwel wist Dewever dit alles niet en dan is hij
zeer ongeschikt als Vlaams politicus. Ofwel wist hij het wel, maar gaf
hij de voorkeur aan zijn vedetterol in de media en de vele postjes
dankzij de samenwerking met CD&V.
Pas op: al bij al niet slecht gespeeld van de voorzitter van een partij
die jaren geleden al onder kiesdrempel van 5 % belandde. Enkele NVAers
werden er beter van (minister, burgemeester, schepen, Europees
parlementslid) en hun failliete partij kreeg miljoenen euros dankzij
het kartel met CD&V. Maar of Vlaanderen er beter van werd?
Neen, door de NVA heeft Vlaanderen minstens anderhalf jaar tijd
verloren, want inderdaad: we staan nergens. Vlaanderen heeft in die
periode trouwens braafjes de transfers voortgezet en aldus nog 18
miljard euro in de bodemloze put gestort.
Benieuwd waar Dewever straks zal staan. Toch niet bij die roepers aan de kant?
DE KONINKLIJKE BEMIDDELAARS... hebben een poepje gelaten
Een ouderwetse boer had niet veel nodig om s avonds het weer van de volgende dag te voorspellen: de kleur van de lucht, de richting van de wind en het gedrag van zijn koeien in de wei. Om het verslag van de drie bemiddelaars te doorzien zou hij zelfs zijn hand niet omdraaien.
Vooraf een opmerking over de Duitser in het trio: Karl-Heinz Lambertz. Wat doet een Duitser in Wallonië om iets van zijn leven te maken? Als hij genoeg talent en ambitie heeft, trekt hij naar Duitsland. Anders gaat hij in de Belgische politiek en treedt Waalse dienst, bij voorkeur bij de PS. Zo deed Karl-Heinz. In zijn slaafse houding tegenover het Walendom verschilt hij niet veel van de Vlaamse politici die een vaste aanstelling nastreven bij een van de Belgische Vlaamse partijen. Uit die overeenkomst mogen we niet besluiten dat hij meer sympathie heeft voor de Vlamingen dan de doorsnee Waalse partijman. Als hij op dat gebied ooit kwalijke neigingen vertoonde, heeft hij die tijdens zijn inwijdingsritueel moeten afzweren. Hij paste dus perfect bij de twee andere wijze Belgen die de koning had aangesteld. Daarom kreeg hij van hen de toelating om aan La Libre Belgique zijn visie over de staatshervorming te geven, die vanzelfsprekend ook de hunne is: De staatshervorming moet onderhandeld zijn tussen juni 2009 en juni 2010, dus één jaar vóór de parlementsverkiezingen. [Ze moet onderhandeld zijn, niet afgehandeld]. De hindernissen op het parcours zijn talrijk en van olympisch niveau: Er zijn tussenstappen nodig zijn om voor vertrouwen te zorgen Die kleine stappen vereisen nieuwe evenwichten Technisch is dat zeer moeilijk Alle machtsniveaus moeten betrokken worden bij de communautaire dialoog Het idee van een Belgisch confederalisme is onzinnig.
Met dit gebazel zou mijn boer genoeg weten om de bedoelingen van de Walen, de Belgische Vlamingen, de Waalse en verwaalste Brusselaars, de Belgische instellingen en de koning te doorgronden: een staatshervorming die voor de Vlaamse Vlamingen stilstand of achteruitgang zou betekenen. Didier Reynders heeft trouwens zijn goedkeuring al uitgesproken: We moeten een onderhandelde oplossing vinden voor alle punten. Parallel met de communautaire dialoog moet een oplossing gevonden worden B-H-V. [Die is er voor hem dus nog niet]. De ijverigste militanten in de actie Red België hebben ook al van zich laten horen. De Vlaamse vleugel van de ABVV heeft gisteren al (dus de dag voor de bekendmaking van het verslag van de bemiddelaars), zijn afkeuring uitgesproken over het voornemen van de Vlaamse regering om de 361 miljoen euro die moest helpen de Belgische begroting in evenwicht te houden, zelf uit te geven.
Ik waag mij aan een voorspelling over de beslissing die de Vlaamse regering en de N-VA afzonderlijk zullen nemen. De Vlaamse regering zal om de etiquette te respecteren wat tegenstribbelen. De VLD popelt van ongeduld: De tekst van de koninklijke bemiddelaars bevat geen belemmering voor de start van een dialoog. De SPA heeft bij monde van Vlaams minister Van den Broucke vroeger al laten voelen dat ze niet krenterig zal zijn met toegevingen. CD&V zal zijn zegen geven. Ze hoeft niets te vrezen van haar kiezers, want die zijn bereid zelfmoord te plegen om België te redden. Bovendien wil ze haar twee regeringen, de Belgische en de Vlaamse, niet overleveren aan de wraaklust van de Walen.
Alleen over de houding van de enige Vlaams-nationalistische partij die bij de zaak betrokken is, de N-VA, blijft nog onzekerheid. Hoe zal ze reageren op de algemene tendens van het rapport (dat een geest van afspraak op sint-juttemis uitademt)? Zal ze aanvaarden dat de splitsing van de kieskring B-HV niet gewoon verder door het parlement wordt afgehandeld?
Punt 7 van het verslag: Omdat de problematiek rond de kieskring B-H-V niet op de agenda van de dialoogstructuur staat, moet ten gepaste tijde een ander uitgebreid onderhandelingskader in het leven worden geroepen om die problematiek overeenkomstig het federaal regeerakkoord op te lossen.
Ik zie een breuk optreden tussen het partijbestuur en het voetvolk. Het bestuur zal zich uitspreken voor het voorstel (de realistische politiek van de partij heeft Vlaanderen niets opgeleverd; de partijleiding kan enkel de staatshervorming eindeloos laten aanslepen en hopen dat er onderweg een mirakel gebeurt). De gewone leden zullen er zondag 21 september volgens mij anders over denken. Hoeveel frustratie hebben die ondertussen niet opgekropt?
De drie bemiddelaars die door Bert Bibber, nooit verkozen maar uit de broek geschud, werden aangeduid waren alle drie franscouillons. Als excuus mocht de burgemeester van de Duitstalige Gemeenschap hierbij ook zijn nummertje opvoeren. Deze man steunt voor de volle 100% alles wat de franscouillons willen: in zijn dorp wordt hij niet lastiggevallen met faciliteiten noch met aanmatigende eisen of roofzucht. Integendeel, net als de aanmatigende Brusselaars graaien die Duitsers al evenzeer in de bilzieke schatkist, gevuld door Vlaanderen.
Ik citeer Nieuw Pierke:
Die Gemeenschap wordt bestuurd door 4 ministers voor nog geen 74.000 inwoners (1 per 18.500 inwoners), een parlement van 25 man (1 per 3.000 inwoners), met dan nog eens negen gemeenten met elk hun burgemeester, schepenen en gemeenteraadsleden. Het Duitstalig gemeenschapsparlement kost jaarlijks 3.800.000 euro. Hoeveel hun regering kost, kon ik niet achterhalen. (Zelfs lang zoeken op hun site levert, voor mij toch, geen bruikbare informatie op). De administratie van de Duitstalige Gemeenschap bestaat uit circa 160 personeelsleden. (Let er even op dat het over inwoners gaat en niet over kiezers/arbeidsactieven gaat.)
Pierke vergeet er nog bij te vertellen dat er in datzelfde parlement nog 9 mandatarissen zitten met raadgevende stem. Vermoedelijk omdat er toevallig negen stoelen op overschot stonden.
Om maar duidelijk te stellen dat de stelende ekster uit Laken wel degelijk alleen de kaart trok van de franscouillons. Het verbijsterende is dat toen langs Vlaamse kant vanuit de democratische partijen daar niemand tegen protesteerde en het slikte als zoete koek. Is een bemiddelaar niet een neutraal iemand die twee partijen moet verzoenen? Net als onverwijld, goed bestuur, democratie zal Van Dale ook voor bemiddelaar een nieuwe uitleg in zijn woordenboek moeten zetten, toch voor dit onland.
Dezer dagen valt nog iets op. Mocht Koekelberg van Vlaamse signatuur zijn dan had hij en bijgevolg Dewael direct mogen opstappen. Omdat Dewael persé zijn ministerpostje wil handhaven én de franscouillons eisen dat hij zijn handen van Koekelberg afhoudt gebeurde er niks. Hij heeft alleen pech dat de documenten van het comité P uitgelekt zijn en hij langs Vlaamse kant ferm onder vuur ligt. Stoer, een half jaar te laat, steekt Dewael nu zijn vingertje op. Omdat hij niet anders kan, vooral omdat er een onderzoek gestart is bij het parket o.a. wegens schriftvervalsing. Leterme keek de andere kant op en wist van niks.
Madams Ondingelinks en Milfoisnon hebben op hun beurt hun vermanende pruimenlip opgetrokken. Wedden dat Dewael zijn dagen zijn geteld als die twee madammen hun gedacht niet krijgen? Di Pipo zal dan eventjes met zijn vingers knippen.
Juist omwille van de economie, werkgelegenheid, sociale zekerheid en de KOOPKRACHT zagen zelfs de tsjeven in dat er meer bevoegdheden naar Vlaanderen moesten komen. De franscouillons zien juist omwille van dezelfde reden, daar noemt dat profitariaat en hangmatcultuur, niet de minste reden in voor een staatshervorming. Vandaar dat er niet het minst schot in komt en zal komen. Tenzij ze hun gebiedsuitbreiding en corridor krijgen want dan zullen de franscouillons zelf hun onafhankelijk/ aanhankelijk aan Frankrijk uitroepen. Veel sneller en beter voorbereid dan de Vlaamse mossels nog altijd niet beseffen noch willen geloven. En met Bruxelles erbij zal Frankrijk méér dan welwillend de hangmatters binnenhalen.
Misschien terzijde maar vergeet niet dat de federale regering in bilziek (toch wel toepasselijk zekers in tijden van de affaire rond Dewael?) 12 franscouilons en slechts 9 Vlaamse sexcellenties telt. OK, 10, als u er de eerste geitenboer bij telt.
Misschien ben ik weer eens niet duidelijk genoeg en vergeet ik tientallen voorbeelden hoe franscouilons dit onland domineren, manipuleren en naar de kloten helpen. Dit laatste: waarvoor dank, alhoewel.
Alleen wou ik trachten duidelijk te maken dat, ondanks alles, een francofone minderheid nog steeds de plak zwaait zwaait in dit apenland.
In een weekendinterview met De Standaard blikt Bruno Valkeniers terug
op zes maanden in de voorzitterstoel van het Vlaams Belang. Bij ons
komt het ideaal voor de partij en de partij voor het ik, zegt
Valkeniers.
Wat hij verwacht van de volgende verkiezingen? Procenten zijn
belangrijk voor ons, maar onze boodschap verspreiden is nog veel
belangrijker, zo klinkt het. Het is minstens zo belangrijk om ideeën
te propageren, zelfs als anderen die realiseren. Vlaams Belang is
dertig jaar geleden begonnen met het onafhankelijkheidsidee. Dat werd
toen afgedaan als een marginaal idee en een idee van marginalen. Maar
ondertussen is de geest uit de fles. Ook rond het vreemdelingenthema en
het hoofddoekendebat worden onze ideeën overgenomen.
Over de zoveelste poging tot onderhandelen en de communautaire
dialoog heeft de voormalige havenbaas een duidelijke mening:
Onderhandelen in de Belgische context heeft geen zin, we moeten daar
buiten stappen. We staan exact even ver als een jaar geleden: bij de
raad der wijzen. Alleen sturen de Franstaligen hun B-ploeg daarin
heeft Kris Peeters (CD&V) volstrekt gelijk. Alleen is Peeters
teruggefloten door Open VLD en SP.A, twee van zijn coalitiepartners die
onder de knoet zitten van hun Franstalige zusterpartij. Waar is de
geloofwaardigheid?
Het is net daar waar de volgende verkiezingen volgens Valkeniers zullen
om draaien: geloofwaardigheid. Alléén het Vlaams Belang zegt voor én na
verkiezingen hetzelfde. De traditionele partijen hebben allen boter op
het hoofd, óók de partij van Jean-Marie Dedecker. Kijk maar naar de
spagaat waar ze nu al in staan met hun standpunt over Vlaamse
onafhankelijkheid. Met België als het kan, zonder België als het
moet? Die slogan veegde de Vlaamse beweging twintig jaar geleden al
van tafel. Jean-Marie is nen toffe knul, maar die komt uit het
establishment. Hij wordt door dat establishment aan de boezem gedrukt
als de nieuwe grote kans om Vlaams Belang kapot te maken, en hij zal
opnieuw door het establishment opgeslorpt worden.
Bruno Valkeniers kondigt een nieuwe grote najaarscampagne en een
congres in november aan. Het Vlaams Belang is springlevend, en
voorzitter Valkeniers voelt zich duidelijk goed in zijn vel. Of hij dan
niet teveel hinder ondervindt van de vijandige reacties van
(Franstalige) tegenstanders? Bij mijn eerste optreden op het
spreekgestoelte begon Flahaux (van de MR) incivique te roepen, zoals
men vroeger naar collaborateurs riep. Maar als ik dan een
België-onwaardige moet zijn, dan vind ik dat een van de grootst
mogelijke complimenten.
Hoera, hoera, hoera oftewel owee, owee, owee daar is hij weer.
Na een drietal weken zonder inspiratie, goesting noch motivatie kruipt ondergetekende terug in zijn kelderke ondanks braak, braak en nog eens braak om het maar niet kots te noemen.
Niet dat het buitenland mij niet interesseert maar ik heb het al moeilijk genoeg om mijn bedenkingen, ontgoochelingen en verbijstering neer te pennen over hoe politiek hier in dit onland wordt bedreven. Per uitzondering toch even over de grens en meteen ver genoeg: de Verenigde Staten van Amerika, kortweg Amerika.
De reden is tweeërlei: vandaag is het 7 jaar geleden dat moslimextremisten bijna 3000 mensen vermoordden én, mocht u het nog niet hebben gemerkt, er zijn daar presidentsverkiezingen op komst.
Ik heb het niet zo voor Amerika. Een Staat, geen Volk, die als ik het goed voorheb sinds mijn geboorte nooit zonder oorlog is geweest en dat is ondertussen meer dan 50 jaar geleden. Een Staat die linkse dictaturen altijd openlijk of achterbaks, met infiltranten van de CIA, bestreed en bestrijdt en rechtse dictaturen steunt. Steunt tussen aanhalingstekens want omwille van de smeer . Hebben de VSA ooit een Volk geholpen? Staten en machthebbers JA maar een Volk? Laat het mij weten indien ik mij vergis. Om de olie en de poen is het te doen.
Het zal mij worst wezen hoe de Amerikanen kiezen, Republikeins of Democrats. Het zal mijn beeld over Amerika niet veranderen: een arrogante betweterige politiestaat die zijn wil aan de rest van de wereld wil (en blijkbaar kan) opleggen. Op kanaal 2 (tegenwoordig 2BE), dacht ik, zag ik enkele uitzendingen over cops in Amerika. Een ordinaire dronkelap wordt door bange maar des te meer brutale angsthazen op de grond gegooid en in de boeien geslagen. (eventjes geen discussie over het criminele gedrag van zuipschuiten en andere wegpiraten) Een vrijend koppel op een desolate weg wordt even hardhandig aangepakt. Vandaar dat ik in een moment van verdwazing soms overtuigd ben dat Amerika, zie ook zijn bemoeienissen om Turkije als een paard van Troje binnen de EU te loodsen, niet liever heeft dat ook wij in een zee van allochtonen verzinken.
Tot voor kort begreep ik langs geen kanten de meer dan expliciete voorkeur voor McCain van de bloggende vrienden. Maar, ook ik ben jarenlang geconditioneerd geweest door de regimepers omtrent mijn mening over Amerika. Ironisch genoeg dank zij de linkse paardenbrilgapende regimemedia heb ik die mening grondig herzien. Hoe Barack Obama werd opgehemeld, bewierookt en bejubeld werd en wordt heeft mijn ogen geopend. Een pers die ik maar al te goed ken als het op Vlaamse en bilzieke leugens, verdraaiing, verzwijging, halve waarheden, manipulaties enzovoort enzoverder aankomt. Zonder ook maar enige kennis over de binnenlandse politiek van Amerika heeft diezelfde pers er mij van overtuigd dat Obama voor geen haar te vertrouwen is, de kiekens.
Mocht McCain het halen zullen weer heel veel jongeren en naïevelingen overtuigd zijn dat de domme Amerikanen verkeerd hebben gekozen.
Begrijp me niet verkeerd maar bovenstaand beeld zal me méér blijven achtervolgen dan de aanslag zelf omdat het precies toont waartoe volksverraders, dhimis en dictators in staat zijn.
Een demonstratie van een zooitje onnozelaars, die de regering van de VSA beschuldigen deze aanslag zelf te hebben georchestreerd, wordt door burgemeester biermans met graagte toegestaan, een herdenking/betoging tegen islamisering wordt geweigerd. Begrijpe wie begrijpen kan. De motivatie? Simpelweg: we mogen onze islamvrienden niet tegen de schenen schoppen. De Vlamingen des te meer.
Deze blog is van en voor Vlaamsnationalisten.
Links crapuul, belgicisten, lapzwansen en andere onnozelaars krijgen hier een stamp onder hun derrière en worden simpelweg de deur gewezen.
Hebt u inspiratie, enigszins talent of gewoon goesting? Stuur uw tekst door ik plaats hem dan met uw naam of schuilnaam op de blog. Graag uw naam, adresgegevens en telefoon vermelden. Deze gegevens, tenzij u het anders wenst, blijven strikt vertrouwelijk en worden aan niemand doorgegeven. Laat u maar eens goed gaan.
