|
en dan hiert het mogelijke verhaal;
Volg de FvK via RSS  (wat is RSS?)
Het lopende nummer van de Frut van Koekestad vindt u hier
Archief: al onze reportages en interviews sinds oktober 2005
SEVEN ELEVEN
DRAAIBOEK VOOR EEN DEUS EX MACHINA
DEEL III - HET SPELBEDERF
23 november (avond) - 24 november 2007 - Bloed voor bodem
Vanaf vandaag stapelen de spectaculaire evenementen zich op. Wat tot nu een koelbloedig en duister spelletje was om het bestuur van het land - het weze nu, het weze in het zicht van 2009 - , dus om de macht, verwordt door een schitterend ongeluk tot een nietsontziende oorlog.
In de nacht van 23 op 24 november rolt bij quasi alle hoofdredacties volgende mail van het scherm (behalve bij Het Belang van Limburg waar het nog een telex betreft):
Op dat ogenblik - we schrijven zo rond halvertwee in de ochtend - is de nachtploeg van de Frut van Koekestad al door haar halftijdse correspondent in de Walen (die in Saint-Jean-Geest woont, op een steenworp van Geldenaken) op de hoogte gebracht van het feit dat er vrij zware rellen aan de gang zouden zijn in Geldenaken/Jodoigne (bij de grens tussen Vlaams en Waals Brabant). Een faits divers waar wij normaal geen aandacht aan zouden schenken, maar de e-mail van de staatsveiligheid schudt ons natuurlijk wakker.
De Standaard wijdt als eerste een klein bericht aan de gebeurtenis, daarin snel (en quasi letterlijk) gevolgd door de rest van de betere pers:
Het olijke Jodoigne telt nogal wat estaminetten dus onze correspondent ter plaatse voelt zich daar in zijn sas. Hij schuimt de kroegen af en verkrijgt nogal wat tegenstrijdige maar steeds schokkende informatie. Op zaterdag 24 november, rond tien uur 's ochtends zijn wij in het bezit van volgende gegevens:
Na een felle uithaal van Yves Leterme, rechtstreeks in het RTBF-journaal van vrijdagavond, naar de schizofrenie van de MR die wel een afspiegeling lijkt van de tegenwoordige schizofrenie van al onze Franstalige vrienden , verzamelen zo'n vijftig mensen in de buurt van het domiciliëringsadres van MR-mastodont Louis Michel. Zij scanderen slogans tegen de CD&V, tegen NVA en tegen de Vlaamse dictatuur. Nu wil het toeval dat een paar boogscheuten verder, in een taverne in Hoegaarden, er een soort Vlaams beulingfeest aan de gang is. Volgens bepaalde bronnen, die niet bevestigd konden worden, zouden zo'n twintigtal Vlamingen meteen afgezakt zijn naar Jodoigne om, leeuwenvendelzwaaiend, de Waalse oproerkraaiers van antwoord te dienen. Het komt tot wat verbaal over-en-weer geroep, er knetteren massaal voetzoekers en ander onschuldig springtuig, maar de sfeer is studentikoos genoeg om geen politietussenkomst te vereisen. Burgemeester Jean-Paul Wahl (sic! en het wordt nog sic'er als men weet dat zijn naam val wordt uitgesproken) geeft overigens de instructie om pas in extremis tussen te komen. Hij voelt als eerste aan dat zo'n klein communautair relletje in de huidige crisis wel eens onnodig zou opgeblazen kunnen worden. Nu wil het toeval nog meer dat er ook een feestje aan de gang is in het Maison des Jeunes van het rue des Carriers daar vlakbij. Dat jeugdhuis is elk weekend de pleisterplaats voor hoofdzakelijk allochtone jongeren. Ook zij verschijnen plots ten tonele en kiezen om een of andere reden partij voor de oorspronkelijke manifestanten, die daar volgens onze man ter plaatse niet echt mee gediend zijn. Op de plek van de tot nu verbale confrontatie zijn werkzaamheden aan de gang en de bakstenen liggen voor het rapen. Naargelang de ondervraagde getuigen variëren de versies vanaf nu. Wie heeft de eerste steen geworpen? We weten het niet en zullen het wellicht ook nooit weten. Feit is dat de stock grijsrode bakstenen die klaar lag voor de résidence Mon Repos zeer snel slinkt, waarna het tot een regelrecht handgemeen komt tussen de drie groepen, voor de deur van café Chez Raymond waar nog serieus wat volk aan de toog hangt te genieten van het schouwspel buiten. De politie besluit nu in te grijpen en chargeert een eerste maal en er wordt - onze bron is formeel - meteen ook de hulp ingeroepen van een gespecialiseerd interventieteam uit Luik. Plots, als was het afgesproken, stuiven alle betogers, tegenbetogers en vechtersbazen uiteen. Geen dertig seconden later verschijnt er een ambulance ter plekke. Een patiënt wordt vliegensvlug ingeladen en de wagen vertrekt weer de nacht in, ZONDER de sirene te laten loeien.
Een echt communautair handgemeen is in onze recente vaderlandsche geschiedenis even zeldzaam als een daling van de accijnzen op tabak, dus binnen de kortste keren wemelt het in Chez Raymond van het journaille. Zij ruiken bloed, sensatie en opruiende pennenvruchten. Tot dus die fameuze mail van 01u23 van de kwieke staatsveiligheid.
Er zijn nu eenmaal regels in de journalistieke deontologie die zelfs de Frut van Koekestad volgt. Wanneer de SV zegt embargo op het nieuws, dan zal die daar wel voldoende redenen voor hebben die ons petje te boven gaan, maar die we respecteren (vooral ook omdat we een jaar geleden een grondige huiszoeking aan ons been hadden omdat we dit in een andere zaak even vergeten waren). Dit belet onze correspondent natuurlijk niet om de zaak verder uit te spitten. Wat hij tegen zaterdagochtend kan vernemen, is voldoende om heel het land te doen ontploffen. De reden van het embargo is dus evident, onze verbijsterde redactie staat te springen om het nieuws te brengen, maar moet het toetsenbord in bedwang houden. We volgen de websites van onze excellente collega's op de voet en stellen vast dat ook zij de radiostilte tot geloofsbelijdenis maken.
25 november - De snoodaard
10.00 uur - Het is zondag en dus buiten het nieuws van De Krant Met Die Kalendergebonden Naam van bij de betere bakker valt er geen geschreven nieuws te rapen. Op vele krantenredacties is dit, gezien de feiten van de afgelopen dagen, een moment van verademing. Maar natuurlijk is er ook het medium internet. Voor de derde keer in evenzoveel maanden wordt een soortement peiling gehouden naar de houding van de Nederlanders tegenover de Vlamingen. Dit is voor vele surfers hot news, en de pers zet dit dik in de verf: de Hollanders keren zich af van de Vlamingen. Daar waar in augustus bijna heel rationeel denkend Nederland hoopte op een annexatie van de Zuidelijke Provincies, zakt dit cijfer gestaag. Gefundenes Fressen voor de audiovisuele media op deze regenachtige zondag. Het land staat potentieel in rep en roer gezien de rellen in Jodoigne, maar ook zij moeten het embargo respecteren en dus moet de publieke aandacht afgeleid worden naar meer irrealpolitik. De audiovisuele redacties hebben de resultaten van die Holland-Vlaanderen al sinds zaterdagmiddag in hun bezit en beginnen dus rond te bellen om gasten te vangen voor hun zondagprogramma's. Centraal thema wordt: wat hebben wij, Vlamingen, zo misdaan om plots door onze bovenburen afgewezen te worden? Het eerste 'debat' daarover loopt in de studio's van de Antwerpse regionale zender ATV. Als ontbijtdebatteurs zijn aangekondigd: Kristien Hemmerechts (natuurlijk) en Bart De Wever. Maar moderator Karel Apers moet bij het begin van de uitzending aankondigen dat de NVA-er net heeft laten weten via een collega dat hij vast zit in de file. Op een zondagochtend! Maar het programma gaat rechtstreeks en zo krijgt Hemmerechts bijna een vol uur om de lof van het koningshuis te zingen, de fascistische separatisten af te breken (Apers' ogen twinkelen er zijn eyeliner van naar de vaantjes) en ze dreigt er zelfs mee dat, indien die flamingantistische heisa voortduurt, ze naakt zal poseren voor de red-de-solidariteitkalender. Om kwart voor twaalf wordt De Wever ook verwacht op de smalle zetel van Mark Van de Looverbosch in De Zevende Dag. Daar verschijnt echter in zijn plaats de rugzak met een madammeke aan zoals Cathy Berckx (CD&V) in de Koekesteedse wandelgangen wordt genoemd. Zij vervangt, zoals ze zelf zegt, in extremis haar goede vriend Bart De Wever die zich laat verontschuldigen. Zij dreigt niet met kalenders, de bevolking zou dit trouwens niet pikken. Bizar. Temeer omdat ook de avond voordien, bij een lang op voorhand geprogrammeerde avond van de Debatclub in Mortsel De Wever ook zijn kat had gestuurd zonder opgaaf van reden of ziekenbriefje.
De on-linekranten hebben er een vette kluif aan.
14.30 uur - Maar bij de hoofdredacties is men met heel andere zaken bezig. Voor het allereerst in haar zoveeljarig bestaan krijgt de hoofdredacteur van de Frut van Koekestad een telefoontje van Peter Vandermeersch (De Standaard):
DS: Confrater, gij zijt waarschijnlijk ook op de hoogte van Geldenaken?
FvK: Jawel, wij hebben ook iemand bij Chez Raymond geposteerd.
DS: Gaat ge daar iets over brengen?
FvK: U hebt wellicht ook die mail gekregen? Dus,...
DS: Ja maar, ja maar... Dat komt toch ooit uit... Kunt gij het nieuws niet brengen?
FvK: Waarom zouden wij als eerste het embargo breken met alle risico's vandien?
DS: Kijk, vriend, ik zie het zo. De Frut van Koekestad haalt, met alle respect, amper een handjevol lezers. Jullie zijn voor ons geen concurrentie. Maar als jullie als eerste het embargo doorbreken, moeten wij het nieuws ook brengen. Rapper dan die seuten van Het Laatste Nieuws, ge kunt denken! We staan hier zelfs klaar om een extra nummer uit te brengen! Ik zal u eens iets verklappen: weet ge dat de koning vanavond terugkeert? Allé toe... Daar is dus wel een dooie gevallen, hé! Wat had ge gedacht - in alle vrienschap - van een volle pagina advertentieruimte in onze volgende Standaard der Letteren? Volledig gratis. Allé toe... En de factuur van de advocaat moogt ge gerust naar ons sturen. Allé jong, komaan!
Een collega in nood moet men helpen, zo beslist onze redactie, maar ons besluit om de zaak-Jodoigne even uit te stellen tot we echt de laatste steen hebben bovengehaald staat vast. Daarom suggereren we aan Vandermeersch om er een buitenlandse krant bij te betrekken, hun vrienden van de Wall Street Journal bijvoorbeeld. Die zullen geen mail hebben gekregen van de Staatsveiligheid, zo argumenteren wij. En als zij het nieuws brengen, wie zal ons dan beletten om mee te doen? Vandermeersch kan wel huilen van dankbaarheid: jammer, jammer, jammer dat De Snoodaard der Letteren al uitgereikt is, anders had ik hem nu persoonlijk aan u overhandigd.
21.00 uur - Maar in deze gehypermediatiseerde wereld kan alles niet meer zomaar voorzien worden en loopt er altijd wel iets fout. Zelfs bij de staatsveiligheid. Zij hebben hun mail naar een pak belangrijke redacties gestuurd, maar ze hebben een paar opiniemakende publicaties over het hoofd gezien. Hoe het toch in godsnaam mogelijk is, vraagt een mens zich af. Zo krijgen plots een paar honderd mensen een extra nummer in de mailbox van de faxkrant (ja, zo heet dit nog steeds) van 't Scheldt. 't Scheldt is zoiets als de Playboy: niemand is erop geabonneerd, maar als ze iets belangwekkends schrijven heeft iedereen het wel 'via via' gelezen.
26 november 2007 - Slappe stick
Een klein communautair interludium ondertussen, maar dat een groot deel van het land in een lachbreuk omtovert. De eerste echte splitsing sinds het begin van de crisis is een feit. In een bijzondere algemene vergadering heeft de ARBH (Association Royale Belge de Hockey sur Gazon), een van de laatste royalistische en franskiljonne sportbastions van dit land (de URBSFA-KBVB niet te na gesproken), besloten over te gaan tot de ONMIDDELLIJKE splitsing van de vereniging. Merkwaardig: zij besluit niet tot een horizontale noord-zuid splitsing, maar tot een soortement vertikale, linguïstische splitsing. Wie de hockeystick in het Frans hanteert, waar ook in het land, komt in de ene bond terecht, wie het aandurft te hockeyen op zijn Vlaams, komt in de andere bond terecht. In Antwerpen, waar deze elitaire sport nogal wat leden telt, valt er door deze beslissing gelukkig slechts één slachtoffer. Een zekere Valère-Henri de Prérombâcle, junior bij hockeyclub Heracles die thuis Vlaams moet spreken, sinds zijn moeder samenhokt met een fakteur uit Deurne nadat zijn vader twee jaar geleden vrouw en kind achterliet voor een cabarettière uit het Gentse. Hij komt zo alleen te staan. Jammer. Valère-Henri werd door zijn trainer Sander Dockx, een rasechte Hobokenaar, steevast omschreven als un gars très talentueux.
De hakbijl dus. Die valt in de loop van de ochtend, en zoals we konden verwachten, is het The Wall Street Journal die aan het touwtje trekt:
Een volledig fout bericht, zo weten we ondertussen al door diverse getuigen, maar nu een gezaghebbende buitenlandse krant het nieuws brengt, voelt geen enkele landelijke krant bij ons zich nog gebonden door het opgelegde secreet. Voor een volledig overzicht trekken we naar 27 november om 9.05 en de Krantencommentaren van Jan Huys op Klara.
Terug naar de inhoudstafel voor het vervolg
21-11-2007, 21:51
Geschreven door androe
|
