Aan het woord is Francis Van den Eynde:

N.a.v. de hoofddoekenrel die maandag in Gent uitbrak verschenen praktisch gans de week in De Standaard een meer dan behoorlijk aantal ‘vrije tribunes ‘. Ze gingen van de meest uiteenlopende auteurs uit. Van Jean-Marie Dedecker tot Meryem Kaçar, gemeenteraadslid van Groen! in Gent die er zelfs twee verschillende mocht brengen. Alleen Eddy Wally en Goedele Liekens ontbraken. Wat niet mocht verschijnen was de vrije tribune die ik indiende in mijn hoedanigheid van voorzitter van de Vlaams Belang gemeenteraadsfractie in Gent. Iedereen is het er nochtans over eens dat het gestemde gemeenteraadsbesluit er slechts is gekomen nadat het Vlaams Belang hierop al maanden lang had aangedrongen. Ik kan dan ook niet anders doen dan u langs deze weg deze verboden vrije tribune aan te bieden.

Het Gentse hoofddoekenverbod: waarom?

Het klopt dat het Vlaams Belang al maandenlang aan het ijveren was voor het invoeren van een verbod voor Gentse stadsambtenaren om tijdens de diensturen een islamitische hoofddoek te dragen.

Toen wij einde 2006 vernamen dat de Gentse paarse coalitie er geen bezwaar tegen had dat een aantal van de vrouwelijke stadsbedienden op deze wijze uiting gaven aan hun aanhankelijkheid t.o.v. de islam, besloten wij inderdaad ons hiertegen te verzetten.

Eerst en vooral omwille van het gelijkheidsprincipe. In de Arteveldestad werden immers in het aller-prilste begin van de jaren ’90 de laatste kruisbeelden verwijderd die nog in een paar zalen van de stedelijke overheid aan de muren hingen. Sterker: in 1995 besloot het stadsbestuur de kruisbeelden van de lijkwagens te laten halen. Dit gebeurde allemaal in naam van de godsdienstige neutraliteit van het beleid en van … de tolerantie. Voormalig burgemeester Gilbert Temmerman verklaarde in de gemeenteraad: ‘Verdraagzaamheid betekent ook de afwezigheid van godsdienstige symbolen te kunnen aanvaarden.’

Er waren volgens ons ook voor de werkgever die de stad Gent is, een aantal praktische bezwaren tegen het tolereren van de hoofddoek. Tussen de moslimvrouwen die hem willen dragen zijn er een aantal die op basis van dezelfde religieuze motivering niet alleen weigeren de hand van een man te schudden, maar ook weigeren te werken in een kantoorruimte die ze met mensen van het andere geslacht moeten delen. Wie het ene tolereert, kan het andere logischerwijze moeilijk verbieden.

Het is bovendien zo dat voor iedereen de lat gelijk moet liggen. Hoe zou de Gentse stedelijke administratie er uit zien wanneer de ene er met een islamitische hoofddoek zou rondlopen, de andere met een groot kruis op de buik en een derde getooid met een boeddhistisch rad? En dan hebben we het nog niet over het feit dat wat voor de godsdienst mag, ook voor filosofische of politieke overtuigingen moet mogelijk zijn, zoals bijvoorbeeld een trui met een toorts of een t-shirt met de ‘eigen volk eerst-slogan’.

Er is echter meer. In West-Europa wordt al zo lang geijverd voor scheiding tussen Kerk en Staat (ook al vÓÓr de Franse Revolutie zich hiervoor ging inzetten) dat wij de bekommernis voor een seculier beleid als het ware in onze genen meedragen. Dit geldt zelfs voor mensen die overtuigde christenen zijn. Ik ken er geen enkele die nog pleit voor het heropbouwen van de politieke macht van kerken. Hoe het men ook draait of keert, het toepassen van het zogenaamd ‘actief pluralisme’ komt er op neer dat een of meer godsdienstige overtuigingen opnieuw met het beleid vermengd worden. Als zoiets gebeurt, komt de theocratie ongetwijfeld om de hoek kijken. Dat de islam hiervoor meer dan gevoelig is, blijkt jammer genoeg uit de realiteit. De meeste islamitische landen hebben immers een wetgeving die op zijn minst gedeeltelijk op de voorschriften van de koran steunt. Als het al niet de sharia zelf is die wordt toegepast.

Theocratie is echter tegengesteld aan democratie en bijgevolg moeten we er over waken dat de scheiding tussen Kerk en Staat - of zo u wilt tussen godsdienst en staat - stevig overeind blijft. Laat het ons dus maar houden bij het principe dat er een absolute godsdienstvrijheid moet zijn voor iedereen, maar dat bij ons het beleid op religieus vlak strikt neutraal moet blijven. Iedereen zal er wel bij varen.

Francis Van den Eynde