AANKLACHT

Een vereniging, land of volk kapot krijgen kan je eigenlijk best doen door van binnenuit te opereren. Zoals een worm een appel aanvreet: de buitenkant blijft er lange tijd mooi en gezond uit zien terwijl de binnenkant zo rot is als wat.

Ook de communistische leiders in China hebben dit goed begrepen.
"Om van binnenuit te kunnen sturen, stimuleerde China de emigratie van oorspronkelijke Han-Chinezen naar Tibet. Ze vormen op dit ogenblik al meer dan een kwart van de bevolking en leven er als een paard van Troje. Een vergelijking met de infiltratie van moslims in Europa is niet ver weg." (de moeite om het volledig artikel te lezen van Luc van Balberghe)

Alleen de oenen van Vlaamse (Europese) politici zien dit niet. Denk maar aan de Vlaamse gemeenten rond Broekzele. (Voor de Nederlandse lezers: spreek Broekzele uit op zijn Frans en dan begrijpt u dat het Franse Bruxelles terug vertaald werd in het Nederlands naar Brussel. Broekzele weg in de duistere diepten der geschiedenis) De francofonen hebben dit al langer door en hun politici moedigen hun kiezers aan om niet alleen overal in Vlaanderen de taal van Molière te spreken maar bovendien, als het enigszins mogelijk is, zich te vestigen in een Vlaamse faciliteitengemeente.

Het is nog veel erger dan dat. Iemand met een beetje gezond verstand zou zich vragen beginnen stellen over de open-deur-politiek. Onze pocos staan echter te applaudisseren wanneer er in hun land, stad of gemeente zich nog maar eens vreemdelingen komen aanmelden om hen te verblijden. Volgende situatie doet denken dat er een wedstrijd aan de gang is onder burgemeester: OM TER MEEST VREEMDELINGEN!

Onlangs was ik in Mol voor een trouw op het stadhuis.
De burgemeester, in zijn aanloop om het bruidspaar een geschenk te geven van de multinational Oxfam, wist trots te vertellen dat er in Mol reeds meer dan 70 verschillende nationaliteiten woonden. Maar ze waren goed op weg om het cijfer 100 te halen. Wijselijk heeft hij er niet bij verteld hoeveel van die nationaliteiten klant waren bij het OCMW of de RVA. Hoe blind, naïef of laf moet ge zijn om burgemeester te worden?

Een sterk staaltje van die oikofobe instelling was er ook te lezen in S-Magazine, het ziekenfondsgazetje van de sossen.

Urbain Vandormael vult er maandelijks twee bladzijden. Een met een PLUS en een met een MINUS.

Dit kreeg een PLUS:

Eén inwoner op zes van vreemde origine

Een inwoner op zes in ons land heeft vreemde roots. Het gaat in totaal om 900.000 mensen met een andere nationaliteit die legaal in ons land verblijven. Daarnaast zijn er nog 700.000 zogenaamde nieuwe Belgen, mensen die elders geboren of met een andere nationaliteit zijn geboren en die intussen de Belgische nationaliteit hebben verworven. De cijfers komen uit een studie van de Koning Boudewijnstichting. De studie heeft getracht ook een raming te maken van het aantal illegalen, maar legt geen concrete cijfers voor.

Let u vooral op dat Vandormael zijn PLUS NIET heeft toegekend omwille van het feit dat deze mensen hier warm en gastvrij ontvangen worden of overladen worden met subsidies en voordelen allerhande. Zijn PLUS wordt toegekend omwille van het aantal vreemdelingen: hoe meer hoe beter. Hoe dom moet je niet zijn om sos te zijn?

Waar de man zijn MINUS toekent vergeet hij schijnheilig een verband te leggen. Ik citeer.

Aantal mensen in geldnood stijgt snel

Veertien procent van de Vlaams OCMW's moeten wachtlijsten aanleggen van mensen die hulp nodig hebben bij het afbetalen van hun schulden. Het aantal mensen in geldnood is sinds 2000 met de helft toegenomen. Zoals bekend biedt het OCMW hulp aan mensen met afbetalingsproblemen in de vorm van budgetbegeleiding, budgetbeheer en schuldbemiddeling. Deze laatste vorm is de meest intensieve en wordt opgestart wanneer de schuldenberg zo hoog is opgelopen dat het OCMW moet onderhandelen met de schuldeisers om een akkoord voor afbetaling te regelen. Vooral in Limburg en West-Vlaanderen is het aantal mensen dat schuldbemiddeling krijgt opgelegd sterk gestegen.

Laat nog wat meer gelukzoekers binnen die ALTIJD als eerste in de rij mogen staan om het belasingsgeld binnen te rijven.

Zonder dank aan vriend Tony die ik eigenlijk altijd verdacht van een sos te zijn. (heu, voor de buitenstaanders: dit is een graptsje)