AANKLACHT

Vorige zaterdag eens naar Brussel geweest op aandringen van vrouwlief die toch zo graag eens de gezellige marktjes wou aandoen en eens weten wat de Marollen nu eigenlijk zijn. Eigenlijk was ik ook wel wat nieuwsgierig naar dit laatste fenomeen alhoewel ik er weinig van gemerkt heb: Brussel, dat is een en al Marol-brol

De blote fietsende onnozelaars gelukkig niet gezien of mijn vrouw was niet meer te houden.

We zijn er met de trein naar toe geweest en werden verwelkomt in Brussel Centraal door een of andere elektriciteitsboer in de taal van Marianne. Ha, eventjes de andere kant van de panelen bekijken daar zal ik wel in het Nederlands terecht kunnen. Helaas, zie fotos.

Met dank aan politici zoals lijnende blèters is Brussel verworden tot een hautaine decadente stad die de multicul verheerlijkt zolang het maar niet Vlaams of Nederlandstalig is.

NOOIT MEER brusselen, heb ik gezegd aan mijn liefhebbende. Aan de lift tussen de Marollen en het Justitiepaleis had ik al spel met vrouwlief. Ze had goesting in een wafel maar het kraam (een soort ijswagen -crèmekarre) had enkel eentalig de aanbiedingen in de taal van Molière. Voor mijn kop wou ik er geen eurocent aan geven. Vrouwlief snapt echter spijtig genoeg geen jota Frans en ik had haar gezegd als ze dan toch zoveel goesting had ze de wafel maar in het Nederlands moest bestellen. Ik wou het niet doen. Zij durfde niet om desgevallend niet begrepen te worden. In Parijs had ik de wafel voor haar besteld, NIET in Brussel. Het was een tijdje beeld zonder klank alhoewel ze mij naderhand begreep.

Reclamejongens kunnen het altijd goed uitleggen en doen steeds alsof ze hun eigen leugens zelf geloven. Daarom dat mijn vrouw zich heeft laten vangen, denk ik. Ik neem even over van Brussel, mijn Europees dorp (sic)

Zo dichtbij, en toch zo verschillend! Deze twee wijken zijn een ware goudmijn voor kunstliefhebbers en verzamelaars van antiek en curiosa. De inwoners en handelaars van de Marollen en de Zavel zijn echte levenskunstenaars, en dat zul je geweten hebben!

De antiekwinkels en moderne-kunstgalerijen van de Zavel vormen een waar museum op zich. Iedereen (of toch bijna iedereen) ontdekt er vroeg of laat de zeldzame parel waarnaar hij op zoek was. Het Justitiepaleis of de grote inktpot, zoals Victor Hugo het gebouw snedig omschreef, ligt vlakbij. Een opmerkelijke lift voert je in dertig seconden naar het Poelaert-plein met panoramisch uitzicht; de ingang bevindt zich middenin de drukke Hoogstraat. In de populaire Hoogstraat en Blaesstraat vind je tal van brocantewinkels en binnenhuisinrichtingszaken, de ene al opmerkelijker dan de andere.

Krijg je honger of dorst van al dat snuffelen en rondneuzen, dan wacht je een ruim aanbod van gezellige cafés en restaurants. Je kunt er de fijnste gerechten bestellen, maar ook gewoon een dampende kop soep of een boterham met plattekaas. Wie weet staat er aan de toog wel iemand te zwanzen: de Brusseleers van de Marollen zijn immers meesters in het opdissen van absurde verhalen. Al deze lokale tradities bereiken een hoogtepunt op de vermaarde vlooienmarkt die elke ochtend gehouden wordt aan het Vossenplein. Dit moet je gezien hebben!

Lokale tradities????? Wat een leugen. Ik heb er zowat geen lokalen gezien. Turken, Marokkanen en andere zuiderse of Afrikaanse medemensen des te meer. Op het vossenplein hoorde ik zelfs nagenoeg geen Frans. Turks, Marokkaans of Arabisch - ik ken er de ballen van - was er het geroezemoes bij uitstek.

Was ik alleen geweest dan had ik géén cent uitgegeven in Brussel en liever honger en dorst geleden. Mijn vrouw kon ik dit echter niet aandoen. Op zoek dus om ergens iets te gaan eten. Was ik in Parijs dan had ik veel eerder iets gevonden. Ik was niet van plan om in de omgeving van het beenhouwerstraatje iets te zoeken maar door pure desillusie kwamen we er toch terecht.

Zowat overal wordt de kaart eentalig in het Frans gepresenteerd, het Nederlands is er ofwel niet, zo niet als excuus, aanwezig. Terwijl ik rondloop met een Vlaams Leeuwtje én het Vlaams Belang-logo slaagt er zelfs een binnenroeper in om buiten zijn Frans, gebrekkig Engels en Turks uit zijn mouw te schudden. Hij had zelfs het verstand niet om te snappen als ik hem zei dat ik graag in zijn restaurant zou eten als ik er tenminste als Vlaming welkom zou zijn, uiteraard in de taal van Vondel.

De vermoeidheid, honger en dorst hebben ons, o ironie, uiteindelijk laten eten in een Turks restaurants waar de binnenroeper wel zijn uiterste best deed om Nederlands te praten, wat ik waardeerde. De kaart was Nederlandstalig, de bediening verstond wel geen jota Nederlands.

Vlaanderen heeft reeds jaren Brussel laten vallen of beter gezegd: verkwanseld aan de imperialistische francofonen en uitheemse bezetters. Ik voel me als Vlaming NIET welkom in deze stad. Ik word als Vlaming meer gewaardeerd in de Ardennen dan in de hoofdstad van Vlaanderen.

Vlaanderen wordt AUB zo snel mogelijk zelfstandig maar laat voor mijn part Brussel vallen als een baksteen. De pot op met deze arrogante kwasten. Den blèter zal het graag horen. Dat ze hun broodjes zelf bakken i.p.v. te teren op Vlaams geld en diezelfde mecenas in het gezicht te spuwen. De portemonnee zal bepalen voor wie ze zullen kiezen. Als ze dan voor Vlaanderen kiezen stel dan eisen zoals de Franstaligen in Quebec doen.

Uitsmijter.

Het is mij opgevallen, ondanks de francofone liefde voor dit corrupte onland, dat er meer Turkse vlaggen uithingen dan bilzieke. Naar het schijnt zou dit iets te maken hebben met koning voetbal waarbij ik mij afvraag wat Turkije komt te doen in het Europees Kampioenschap. (Europese hypocrieten. Trouwens: wat doet Israël in het Eurosongfestival?)

27-06-2008, 21:57 Geschreven door Klauwaart

26-06-2008, 16:31 Geschreven door Berberbarbaar

25-06-2008, 20:38 Geschreven door zer2

25-06-2008, 17:36 Geschreven door Victor Van Vosselaer

25-06-2008, 12:13 Geschreven door fee