Sterrenmeisje: "Pedofiel mishandelde me toen ik 6 was"
Kimberley Vlaeminck, het meisje uit Kortrijk dat vorig jaar het wereldnieuws haalde met de 56 sterren op haar gezicht, heeft net haar boek uitgebracht. Met 'Van Sterrenmeisje tot Kimberley' hoopt de 19-jarige genoeg te verdienen om de laserbehandeling te betalen. Weekblad Dag Allemaal brengt een voorpublicatie uit het boek, dat leest als een Cyriel Buysse van de 21ste eeuw.
Kimberley werd als zesjarig meisje misbruikt door de sadistische buurman van een tante. Heel haar jeugd is getekend door drankzuchtige ouders, verwaarlozing en schrijnende emotionele ontbering. Duidelijk geen boek om bij in slaap te vallen.
Zwartwerk van ma overnemen
Kimberley zat in het buitengewoon onderwijs toen ze op haar vijftiende overstapte naar deeltijds onderwijs: twee dagen naar school, drie dagen werken in een kapsalon. Maar de school regelde niet altijd werk, en dan werd Kimberley thuis aan het werk gezet: schoonmaken, voor de kinderen zorgen en zelfs het zwartwerk van haar moeder overnemen.
Papa aan de fles
"Nadat haar café over de kop was gegaan, had mijn moeder geen recht op een uitkering. Dus ging ze poetsen in een horecazaak. De zondagochtend had ze daar zelden zin in en dan vroeg ze mijn vader (niet haar biologische vader, maar 'papa Diego', die momenteel in de gevangenis zit, nvdr.) in haar plaats te gaan. Hij kwam mij dan wekken. Terwijl ik poetste, kuiste hij de flessen leeg 'langs binnen', bij voorkeur de whiskyfles. De uitbater begon streepjes op de fles whisky te zetten en ontdekte zo dat er op zondag minder in de fles zat dan bij het sluiten zaterdagnacht. (...) Mijn moeder mocht haar poetsjob houden, maar alle whisky die mijn vader had opgedronken werd van haar loon afgetrokken".
"Vreemd genoeg kon ik altijd beter opschieten met mijn vader, met wie ik geen biologische band heb, dan met mijn moeder. Zo is het vandaag en zo was het dertien jaar geleden toen ik voor het eerst in mijn leven echt hulp nodig had".
Afgetroefd met ijzeren staaf
Kimberley vertelt vervolgens over het bezoek aan een familielid toen ze zes was. Ze omschrijft zichzelf in die periode als "een avontuurlijk kind, een durver die altijd klaarstond om op ontdekkingstocht te vertrekken".
"Daar was ook mijn nichtje Penelope, maar het werd me daar te saai. Geen nood, bij de onthaalmoeder naast de deur zat nog een nichtje van ons en we besloten haar een bezoekje te brengen. Rond de tafel daar zaten nog enkele kleinere kinderen voor wie de buurvrouw macaroni aan het opscheppen was. Haar man, die in een hoek van het keukentje stond, zei dat ik moest komen kijken naar een beest dat daar liep. Ondertussen schudde hij met zijn hand aan zijn onderlichaam waar hij makkelijk aankon omdat zijn broek open stond. Ik schrok, al wist ik niet goed wat ik moest denken. Vlakbij werd er macaroni opgeschept door een vrouw die alles wat er in de hoek van de keuken gebeurde normaal leek te vinden. Rond de tafel zaten kleine kinderen die niks leken op te merken. Toen de man zei dat ik mee moest gaan, volgde ik hem de trap op".
"Hij duwde me een donkere kamer in en deed de deur op slot. Ik riep, trok aan de klink, schoof een gordijn open, sloeg op de ruit. Ik wilde het raam opendoen, maar er zat geen grendel aan. Plots stond de man terug in de kamer, met een lange ijzeren staaf in zijn hand. Daar begon hij me mee te slaan, hard, heel hard. Tegen mijn onderbuik. Zo hard dat ik er dertien jaar later nog steeds de littekens van draag. Ik huilde, schreeuwde, niemand kwam me helpen, niemand leek me te horen".
(...)
Zware trauma's
"Ik ben in tranen bij mijn tante binnengestormd en heb er alles wat ik kon zeggen aan mijn vader verteld, terwijl mijn moeder probeerde me te troosten. Mijn ouders zijn meteen bij de buren gelopen, mijn tante heeft de politie gebeld, mijn nichtjes en ik werden opgevangen door een psychologe die ons wou laten vertellen wat er precies gebeurd was. (...) Tijdens het onderzoek nadien is van alles aan het licht gekomen. Er waren heel wat meer kinderen bij betrokken, het ging om zware feiten. Het zoontje van die man kon niet spreken; lange tijd werd gedacht dat hij een aangeboren handicap had. Tot uitkwam dat hij ook zijn eigen zoontje had misbruikt, bijzonder ernstig misbruikt, en het kind daar zo door getraumatiseerd was dat het niet sprak".
Weerbaarheid kwijt
"Na die dag ben ik nooit meer dezelfde geweest. Van een opgewekt, speels en zelfs wat stout kind zonder enige schrik, werd ik een zwijgzaam, angstig meisje dat amper haar mond durfde open te doen, dat geen 'neen' meer durfde te zeggen. Een braaf kind misschien, maar absoluut niet weerbaar, absoluut niet klaar voor alles wat nog komen moest".
Het gezin van Kimberley werd gekenmerkt door drank en geweld.
Liegen
"Bij ons thuis werd een meningsverschil nooit uitgepraat, maar na het nuttigen van alcoholische dranken uitgevochten. Soms tot bloedens toe. Mijn ouders hebben met messen achter elkaar aan gezeten. Ze dragen allebei littekens van hun onenigheid. Mijn vader heeft mijn moeder ooit uit een rijdende auto gegooid, waardoor ze haar reukzin kwijt is. (...) Enkel op televisie heb ik twee mensen liefdevol met elkaar weten omgaan. Nooit in het echt. Dat maakt het bijzonder moeilijk om het nu zelf anders te doen. Van thuis uit heb ik ook een bizarre verhouding met de waarheid meegekregen. Mijn broers en ik kregen voortdurend de opdracht van onze beide ouders om zaken te verzwijgen of ronduit te liegen. 'Vertel dit niet aan je vader' of 'zeg dat zo aan je moeder' waren dagelijkse opdrachten".
Ma trekt in bij broer van pa
"Mijn vader en mijn moeder zijn geen van beiden slechte mensen, maar halen wel het slechtste in elkaar naar boven. Toch ben ik zeker dat ze elkaar graag zagen en misschien zelfs nog steeds graag zien. Maar opeens, zes maanden nadat ik het huis uit was, liet mijn moeder papa Diego zitten en trok ze in bij zijn jongste broer. Had het er iets mee te maken dat ik er niet meer was om die twee uit elkaar en zo ook bij elkaar te houden?".
Tot bloedens toe
"Als één van hen te veel op had, begon de ander ook te drinken. (...) Zo kwam mijn moeder eens de trap af in een bijzonder sexy topje dat enkel door twee smalle lintjes min of meer op zijn plaats werd gehouden. Haar rug was bloot, haar buik was niet veel beter bedekt, haar decolleté liep bijna tot aan de navel. De zeldzame momenten dat mijn vader bloednuchter is, heeft hij het daar al moeilijk mee. Nu had hij al enkele glazen op en begon hij aan dat topje te sleuren om mijn moeders buik toch enigszins aan het zicht te onttrekken. Natuurlijk floepten haar borsten eruit en werd hij pas echt boos. Hij sprong op mijn moeder en bleef in zijn woede aan dat bloesje rukken tot het helemaal stuk was. Ik kon hem nog net tegenhouden, anders had hij mijn moeder tot bloedens toe afgeranseld. 'Jij gaat in die hoek staan', zei ik tegen mijn vader, terwijl ik zelf stond te beven, van woede én van schrik. Want hoe graag ik hem ook zie, ik ben ook altijd een beetje bang van papa Diego. (br.hln)
