| 
					
					
   
  
oh boom, wat ben je mooi 
in deze bonte herfsttooi 
het lijkt warempel net 
of je op een schilderspalet 
al  die kleuren hebt gemengd 
en ieder blad ermee hebt verwend 
  
deze tijd van bruin, purper en goud 
is het getijde waar ik het meest van houd 
jouw prachtige bladeren vielen een voor een 
dwarrelend gingen ze als afscheid van je heen 
in dit knisperend bladerentapijt 
raak ik nu mijn voetstappen kwijt 
  
al die kleuren zijn zo prachtig 
het wordt me haast te machtig 
tezamen wiegend een betoverend schouwspel 
ik krijg spontaan overal kippenvel 
zodra die verhullende wolk verdwijnt 
waardoor de zon op je bladeren schijnt 
  
ineens sta je daar  in vuur en vlam 
niet alleen je bladeren maar ook je stam 
wat kan ooit deze pracht evenaren 
om dat ieder jaar te kunnen ervaren 
is een cadeautje van de natuur 
niets is zo prachtig, zo puur. 
  
 
  
 
   
					
 
					
					
					 |