Oh boom, wat ben je mooi

In deze bonte herfsttooi

Het lijkt warempel net

Of je op een schilderspalet

Al  die kleuren hebt gemengd

En ieder blad ermee hebt verwend

Deze tijd van bruin, purper en goud

Is het getijde waar ik het meest van houd

Jouw prachtige bladeren vielen een voor een

Dwarrelend gingen ze als afscheid van je heen

In dit knisperend bladerentapijt

Raak ik nu mijn voetstappen kwijt

Al die kleuren zijn zo prachtig

Het wordt me haast te machtig

Tezamen wiegend een betoverend schouwspel

Ik krijg spontaan overal kippenvel

Zodra die verhullende wolk verdwijnt

Waardoor de zon op je bladeren schijnt

Ineens sta je daar  in vuur en vlam

Niet alleen je bladeren maar ook je stam

Wat kan ooit deze pracht evenaren

Om dat ieder jaar te kunnen ervaren

Is een cadeautje van de natuur

Niets is zo prachtig, zo puur.